22 maart 2008

NOG EEN MEISJE VAN 13

allemaal uit hetzelfde jaar, alleen staan de meiden aan het begin van een waarschijnlijk prachtig leven, en is dit meisje aan het eind van haar leven.
Ze is nog steeds even lief, wil nog steeds even goed luisteren, maar snapt dat niet meer.
Ze kan niet meer los lopen, want ze kan me niet zien,
loop ik dan een stuk te ver vooruit gaat ze in paniek naar huis
(mits we nog dicht genoeg bij zijn).
Ze heeft ongeveer 3 keer per week last van haar darmen, en net als bij kinderen heeft ze dat meestal midden in de nacht, dus gaan we met regelmaat 's nachts naar buiten.
Maar als ze dan eenmaal slaapt, slaapt ze goed (lees: diep) en moeten we haar wakker schudden als we iets van haar willen.
Ze is best afgevallen en ziet er uit als een stokoude magere dame die niets anders meer doet dan in het verzorgingshuis in een hoekje van de koffiekamer in haar rolstoel op haar beurt wachten!
Maar in tegenstelling tot die oude dame heeft zij het prima,
krijgt iedere avond rijst met kip, want je weet maar nooit,
mag gewoon op de bank, wat 12 jaar lang niet mocht, want je weet maar nooit,
en krijgt dubbele koekjes bij de koffie, omdat ze binnen 2 tellen vergeten is dat ze ze al op heeft, want je weet maar nooit!
Ik maak iedere keer als ik mijn fototoestel pak een foto van haar, want je weet maar nooit!
Er is iets wat ik wel weet, en dat is dat ik haar nooit had willen missen!!!!!!!!!!


1 opmerking:

  1. Tranen schieten weer in mijn ogen als ik dit lees Wilma, ook wij hebben ons meisje van 14 in moeten laten slapen, al is dat alweer een jaar geleden toch mis ik haar nog steeds, en is er af en toe nog een traan. En foto's heb je nooit genoeg, geniet er nog maar van, het afscheid komt altijd te vroeg
    Liefs Corien

    BeantwoordenVerwijderen

Erg leuk je berichtje, dank je wel...